Sawatdee kaa!

Sawatdee kaa!

We hebben alweer een hele tijd niks van ons laten horen, de laatste blog was halverwegen Laos, ondertussen hebben we heel Thailand gezien en vanavond gaan we alweer naar huis!

Na Vientiane gingen we naar Luang Prabang, een authentiek stadje tussen twee riviertjes. We hebben hier een prachtige waterval bezocht met helderblauw water en terrassjes waar je in kon zwemmen.
In Luang Prabang zijn we ook onze Australische vriend Trent weer tegengekomen die we om de drie dagen zien, hij doet precies dezelfde route als wij. We zijn met hem gaan barbequen bij de Lao Lao Garden, een restaurant in een prachtige tuin. In Vietnam had iemand het ons al aangeraden om te gaan barbequen in dit restaurant dus het moest wel iets bijzonders zijn, en dat was het. We zaten aan een stenen tafel en werden verrast toen de middelste tegel werd vervangen door een vuurkorf met een grilplaat (in de vorm van een sombrero) erop. Op deze manier konden we zelf heerlijk waterbuffalo en kip grillen en zelf noodlesoep koken in de rand. Het was een gezellige avond waarbij we Trent goed hebben leren kennen.

Vanuit Luang Prabang zijn we 's nachts met een 12 uur durende zitbus naar de grens van Thailand gereden. Vlak voor de grens in de jungle van Laos hebben we de Gibbon Experience gedaan. In de jungle zijn een aantal ziplines opgehangen, hele lange kabels van boom naar boom over een dal heen. De langste die wij hebben gedaan was 800 meter. In het begin is het een beetje eng, je klikt je tuigje vast aan de kabel en leunt achterover totdat je voeten van de grond komen. Vervolgens ga je supersnel vooruit, je vliegt over de boomtoppen en je hebt uitzicht over de hele jungle. Na een paar ziplines waren we er meer aan gewend en zaten we wat relaxter in ons tuigje; Tim was al vliegend aan het dansen en Roos probeerde foto's te maken van het uitzicht. 's Nachts overnachtten we in een 40 meter hoge boomhut. Je kon er alleen in komen met een zipline, dus we schrokken wel een beetje toen de gids zei dat het die nacht misschien zou gaan stormen en dat hij ons dan zou komen halen als het te erg werd. De boomhut had alles wat we maar konden wensen; drinkwater uit de kraan, een wc en douche met uitzicht op de jungle, we sliepen op ons eigen verdieping onder een klamboe en er werd heerlijk eten gemaakt door Laotianen die verderop ergens in de jungle woonden (zij maken ook gebruik van de ziplines in hun dagelijks leven). 's Nachts is het inderdaad gaan stormen, Roos lag wakker en keek angstig naar de bliksem aan de andere kant van de berg terwijl Tim rustig doorsliep, hij was niet wakker te krijgen. Gelukkig bleef het ver weg.

Met de boot en de bus reden we de grens van Thailand over, de wegen zijn hier tien keer beter en je kon aan alles zien dat Thailand een stuk rijker is dan de andere landen waar we zijn geweest.
's Avonds kwamen we in Chiang Mai aan, we hadden nog niet avond gegeten, we moesten een hotel zoeken en we hadden nog geen Thaise Bath. Laat dit nu net het moment zijn waarop de ING een storing heeft en we bij geen enkele pinautomaat geld konden krijgen. Gelukkig deed Roos haar pasje het wel en kwam alles nog goed.

In Chiang Mai hebben we een kookcursus gedaan. Eerst gingen we naar een markt waar onze Thaise kooklerares, Gayray, dingen uitlegde over verschillende soorten rijst, kruiden en groenten. Vervolgens gingen we naar Gayrays boerderij, ze verbouwt hier groenten en kruiden waar wij mee mochten koken. We kregen een rondleiding door de tuin en daarna hebben we zelf allebei 5 verschillende heerlijke gerechten gemaakt. Het was supermakkelijk te maken en we mochten het allemaal zelf opeten, jammie! :)
Ook hebben we in Chiang Mai een mahouttraining gedaan, we wilden niet op een stoel op de olifant zitten, dat we vonden we zielig, en bij deze mahouttraining zit je tussen de oren van de olifant. We leerden ook hoe je met de olifanten om moest gaan; door tegen ze te praten in hun "olifantentaal" kon je ze besturen. Zo doet de olifant zijn poot omhoog als je "Song Sum!" roept zodat je op zijn rug kan klimmen en "Hu Hu!" zodat hij vooruit gaat. We raakten snel gewend aan het zitten op de olifant, we voerden ze bananen, als ze water gingen drinken werden we nat gespoten en Roos lag na een tijdje op haar rug op haar olifant "Pupui". Het leukste was het badderen in de rivier. De olifanten lagen op hun zij en spoten een beetje water in het rond terwijl wij ze aan het borstelen waren. Op het eind kreeg Roos nog een olifantenkusje, dat voelt een beetje alsof je een gevecht met de stofzuiger hebt.

Vanuit Chang Mai hadden we de kortste maar vreselijkste busrit ooit. De weg naar het bergdorpje Pai ging op en neer en kronkeldekronkel. De chaffeur van de minibus leek haast te hebben want hij scheurde door elke bocht en hield geen rekening met drempeltjes. We konden nog maar net onze lunch binnenhouden.
Pai is een klein bergdorp waar alles heel langzaam en relaxed gaat, een beetje te relaxed.. We waren er drie dagen en we wilden een paar dingen doen; een Muay Thai klasje, een yoga klasje en de warmwaterbronnen bezoeken in de ochtend. Uiteindelijk heeft Tim op de laatste dag een Muay Thai klasje gedaan, de warmwaterbronnen hebben we gemist en van dat yagoklasje is niks meer gekomen. Wat hebben we dan wel gedaan in Pai? Helemaal niks. In de hangmat gelegen, gelezen, hippiefiguren ontmoet in barretjes, heerlijk gegten op straat en heeel veel geluierd. Ohja Roos vond wel nog even de tijd om haar mobiel te verliezen. De ochtend daarna wilde ze haar gehuurde fiets open maken en kwam ze erachter dat de sleutel weg was. Nadat het fietsenmannetje een half uur had gezocht in een bak met ongemarkeerde reservesleutels besloot hij het slot open te breken. We moesten wat betalen en kregen een nieuw slot. Toen Roos die avond haar fiets van het slot haalde liet zij, ongeloofelijkerwijs, haar hele ketting met slot en al in een putje vallen. Toen we terug kwamen bij het fietsenmannetje kon hij alleen maar heel hard lachen.

Na het ongelooflijk relaxte Pai-avontuur met ongelooflijk veel ongeluk hadden we weer zo'n vreselijke busrit terug naar Chiang Mai.
In Chiang Mai begon die dag het Songkran, het Thaise nieuwjaar. Gelukkig 2565! In Thailand steken ze met nieuwjaar geen vuurwerk af maar doen ze iets veel leukers; ze houden een groot watergevecht van 4 dagen lang. Iedereen op straat loopt met een waterpistool of een emmertje water, al je belangrijke spullen stop je in een waterdicht zakje want het is onmogelijk om droog aan de overkant van de straat te komen. In Chiang Mai zijn we een dagje gebleven om Songkran te vieren met de Thaien, maar ook veel westerse toeristen.
De volgende dag waren we in Sukothai, een kleiner plaatsje met mooie oude ruines. Hier hebben we Songkran heel anders meegemaakt. We waren bijna de enige toeristen dus als we de deur uitstapten hoorden we van alle kanten "FARAAAAANG!!" (buitenlanders) en werden we flink te grazen genomen. Overal op straat stonden Thaien te dansen op muziek en er reden constant trucks door de straat met Thaien in de achterbak die iedereen natspoten met een waterspistool of met emmertjes.
Na twee nachten Sukothai gingen we naar Lopburi, de apenstad. Hier werd Songkran weer anders gevierd. Je kon hier ook niet droog over straat maar het was hier iets spiritueler. Er was een optocht met een mooie versierde wagen met monniken erop die met een touw vooruit werd getrokken door zo'n vijftig mensen. Thaien kwamen naar ons toe en smeerden een soort klei op ons gezicht terwijl ze iets in het Thais zeiden en een buiginkje maakten. Het was leuk om Songkran op deze drie verschillende manieren mee te maken. Lopburi is ook een bijzonder stadje omdat er veel apen leven, vooral bij de oude ruines die in de stad staan. De bewoners haten de apen omdat ze alles stelen wat los en vast zit. Je ziet ook vaak Thaien lopen met een stok of katapult en de meeste huizen hebben tralies voor de ramen. Voor ons was het natuurlijk leuk om de aapjes te zien hoewel het wat minder leuk was toen er een op Roos haar rug sprong.

Na Lopburi zijn we een heel stuk naar beneden gezakt, naar de eilanden.
Het eerste eiland was Koh Phi Phi, een druk, klein eiland. We hebben er een snorkeltrip gedaan, gedanst op het strand en genoten van een prachtige vuurshow. Ze gooiden met brandende stokken, slingerden met brandende slingers, hoelahoepten met brandende hoelahoeps enz. enz. Aan het einde heeft Roos nog touw gesprongen met een brandend touw en limbo gedanst onder een brandende stok (het touwtje springen ging iets beter, maaar dat terzijde).

Na Koh Phi Phi gingen we naar het prachtige eiland Koh Tao, ons favoriet. We hadden een bungalow op het strand en lagen elke dag in de warme, blauwe zee. Koh Tao is een duikerseiland; de goedkoopste plek om te duiken in de wereld. We hadden jammer genoeg geen tijd om ons duikbrefet te halen maar we hebben wel een dag gedoken. Roos was eerst een beetje bang maar zodra onze instructrice, Thelma, begon te praten over het duiken was al haar angst weg. Thelma leerde ons alle gebaren die we moest weten. Toen we eenmaal op zee waren en in onze pakken met fles en al in het water lagen leerde ze ons een paar skills die we moesten kunnen, zoals je duikbril schoonmaken onder water. Ze was onder de indruk van hoe makkelijk wij het oppakten en vond het zonde dat we ons duikbrefet niet gingen halen. We hebben twee keer echt gedoken, waarbij we 11,5 meter diep zijn geweest. Alhoewel we meer bezig waren met onze apperatuur en met het volgen van Thelma hebben we toch genoten van het onderwaterleven. We kunnen ons voorstellen dat als je vaker hebt gedoken je meer kan zien van de vissen en het leven in de zee. Een stukje verderop waar de geavanceerde duikers aan het duiken waren, die ook met ons op de boot zaten, is een whaleshark gezien; het was een baby van 4,5 meter. Jammer dat we die hebben gemist.

Het was moeilijk om Koh Tao achter ons te laten (we gaan je missen Koh Tao!), maar we hadden een fullmoonparty op het schema staan.
Koh Phangan staat bekend als een partyeiland. Met elk mogelijk excuus voor een feestje houden ze er een; full moon, half moon, black moon, red moon, pre-fullmoon, pastfullmoon enz.
De fullmoonparty was leuk om mee te maken. Het is een groot feest met volle maan op het strand waar 8000 tot 30000 mensen op af komen elke maand. We waren met een grote groep mensen die we hadden ontmoet op Koh Tao, waaronder een professioneel fotograaf en een professioneel cameraman die de fullmoonparty wilden fotograferen en filmen. Traditie bij de fullmoonparty is bodypaint. Tim had een firedragonteken op zijn rug en Roos was een explosie van kleuren. In het begin waren we vooral bezig met het bij elkaar houden van de groep maar na een tijdje besloten we om gewoon te feesten en raakte iedereen elkaar steeds kwijt. We hebben gedanst tot in de vroege uurtjes en toen we met de tuk-tuk naar huis reden zagen we de zon opkomen.

De volgende ochtend gingen we alweer naar Bangkok, dit ging niet erg soepel. We moesten met de boot en kwamen er na een tijdje achter dat we op de verkeerde pier stonden (typisch aziatisch om dat nergens aan te geven), toen we in de hitte over het strand met onze backpacks naar de andere pier waren gerend en in de rij stonden kwamen we erachter dat we in de verkeerde rij stonden en dat onze boot net weg was. We konden wel een andere boot nemen die in een paar minuten van de andere pier wegging, dus moesten we weer terugrennen naar de andere pier. Uiteindelijk kwam het goed en hebben we onze nachttrein naar Bangkok gehaalt.
In Bangkok zijn we nog naar een van de grootste markten ter wereld geweest; Chatuchak market. We gaan natuurlijk niet verklappen wat voor souvenirs we allemaal hebben gekocht en voor wie..

Na deze lange reis kunnen we wel zeggen dat het een droomreis is geweest, we hebben zo veel dingen gezien, meegemaakt, geleerd, zoveel mensen ontmoet en er zijn ook heel veel dingen fout gegaan.. Dus we hebben een paar lijstjes gemaakt.

Dingen die we gaan missen:
- de aziatische manier van leven
- overal onbeschaamd je schoenen uit kunnen/moeten doen
- aziatisch eten
- niks hoeven
- het buiten leven
- de warmte/hitte
- natuur
- vriendelijke mensen
- vrienden die we in ons hele reis hebben ontmoet
- pooltafel op elke hoek van de straat

Waar we naar uitkijken:
- familie en vrienden
- niet meer leven uit een backpack
- hygiene
- normale wc's met altijd wc papier
- stampot
- studeren
- trainen (ballet en lu)

Dingen die fout zijn gegaan:
- allebei ons mobiel kwijtgeraakt
- bussen en boten gemist
- botsing in Hanoi
- Tims denguefever
- verkeerde dag vliegtuig geboekt naar Hanoi (visum nog niet geldig)
- taxi naar het verkeerde vliegveld
- geen geld in Chiang Mai
- het grote Pai-avontuur
en nog veel meer..

Maar gelukkig zijn er ook heel veel dingen goed gegaan, en door al deze dingen die mis zijn gegaan en de stress die daardoor veroorzaakt werd hebben we beter leren omgaan met stress waardoor het allemaal niet zo erg meer is als dingen fout gaan, We gaan er nu op een meer aziatische manier mee om.. 'Don't worry, be happy'

We zouden nog wel een lijstje willen maken met dingen die we hebben geleerd maar dat zou een grote lijst worden en het zou jammer zijn als we straks het vliegtuig missen!

See you soon!

Sawatdee kaa!

Liefs uit Bangkok