Sabaidee!
Door: Tim en Roos
Blijf op de hoogte en volg Tim en Roos
25 Maart 2013 | Laos, Vientiane
Sabaidee allemaal!
We zijn nu in Laos! Whoohoo!
Maar laten we beginnen waar we gebleven waren.
Toen we vanuit de boot Cambodja in stapten zagen we meteen de ''kleine'' verschillen tussen de twee buurlanden. Er was geen weg, we liepen door het zand naar ons aircoloze minibusje toe die ons over een weg vol gaten naar Phnom Penh bracht. Vanuit de bus zagen we hoeveel armer de mensen hier zijn; ze leven in houten hutjes op palen, veel meer hebben ze niet.
In Phnom Penh hebben we heftige dingen gezien. Voor de mensen die het niet weten; niet zo lang geleden was er in Cambodja een burgeroorlog die de toekomst heeft bepaald. Er kwam een politieke partij aan de macht; de Khmer Rouge. Zij wilden een zelfvoorzienende staat creeren en hebben met name intellectuele mensen vermoord. We hebben S-21 bezocht, een ex-schoolgebouw dat werd gebruikt als martelgevangenis. Niet ver hiervandaan zijn de Killing Fields, een massagraf waar de gevangenen geexecuteerd werden. Omdat kogels te duur waren werden ze op andere gruwelijke wijzen vermoord, bijvoorbeeld met palmbladeren waar een scherpe rand aan zit. Het meest gruwelijke van alles was de boom naast het babymassagraf waar baby's, voor de ogen van hun moeders, tegen de boom werden geslagen. Dit alles was vreselijk om te zien maar we hebben ook leuke dingen gedaan in Phnom Penh, zoals poolen met straatkinderen. Ze kwamer net boven de tafel uit maar waren niet te verslaan! Het is mooi om te zien hoe blij ze zijn als ze eindelijk een keer pool mogen spelen (ze worden constant weggestuurd).
Na Phnom Penh zijn we naar Sihanoukville gegaan, een plaatsje aan het strand. Toen we 's ochtends vroeg aankwamen, kwamen we er meteen achter wat voor plaatsje dit is: 'We liepen richting strand, Tim riep opgewekt tegen de eerste de beste man tegen de eerste de beste man die we tegenkwamen ''Goodmorning!'', waarop de man met een lage, lallende stem antwoorden ''I'll NEVER drink again.'''
Het was leuk om Roos' verjaardag te vieren in Sihanoukville. Ze werd verrast met een groot ontbijt op bed in ons bungalowtje en na een paar jurkjes en oorbellen te hebben gekocht hebben we 's avonds met andere toeristen gefeest op het strand. Om 2:00 's nachts doken we de warme zee in.
Een andere bizarre ervaring in Sihanoukville: ''Er werd ons aangeraden naar de avondmarkt te gaan op zaterdagavond. Na een lange rit met de tuk-tuk belandden we in een hippiedorp in the middle of nowhere. Er werden spacecookies verkocht, hippiekleding en heerlijk eten. We hadden het naar ons zin; zittend op een kleedje tussen de oude hippies, luisterend naar live muziek terwijl het haar van Roos ingevlochten werd door twee straatmeisjes en de stroom om de twee minuten uit viel.''
Na Sihanoukville zijn we naar Siem Reap gegaan waar de beroemde temples van Angkor zijn. We hebben, heel stoer, op de fiets, in de hitte, de tempels van Angkor bekeken. Het is gebruikelijk om met zonsopgang Angkor Wat (de beroemdste tempel) te bekijken. Omdat wij deze voor het laatst wilden bewaren zijn we per toeval in Bayon (volgens ons de mooiste) beland met zonsopgang. Er was geen toerist te bekennen, we waren er helemaal alleen, op een paar vleermuizen en een slang na. We hebben twee dagen door Angkor gefietst, het was prachtig maar aan het eind waren we niet meer zo onder de indruk van die prachtige tempels, het was too much, we waren tempelmoe.
16 Maart, ''Op naar Laos!'' dachten we, maar dat bleek niet zo makkelijk. Na een busreis van een uurtje of 11 stopte de aircoloze minibus langs de kant van de weg en vertelde het mannetje dat de grens gesloten was. Als we hem 5 dollar meer betaalden zou hij iets regelen zodat we alsnog de grens over konden. Op dat moment was dat de enige optie voor ons dus stemden we ermee in. Na minstens een uur wachten bij de grens werd duidelijk dat het toch echt niet mogelijk was om de grens over te gaan die dag. Na een hoop gedoe bracht het mannetje de groep van 11 mensen naar een ''accommodatie''; een woonhuis met twee houten bedframen (geen matras), twee houten stoelen en een gat in de grond als wc. Gelukkig waren wij optimistisch, in tegenstelling tot het Japanse meisje die na dertig minuten pas begreep dat ze hier moest slapen en in huilen uitbarstte. We hebben er iets leuks van gemaakt: Cambodjaanse kaartspellen gespeeld met de locals, rijstwijn gedronken en gelachen. De volgende dag konden we de grend over zonder veel problemen en waren we snel in Don Det.
Don Det is een van de 4000 eilandjes van Si Phan Don. We hadden een schattig bungalowtje gehuurd waar we vanuit ons hangmatjes de zon konden zien zakken in de Mekong, het was een goed begin van Laos wee hebben met de fiets een waterval bezocht, het water super helder en er was een sterke stroming. Tim had even niet door dat als je onderwater gaat je niet voelt dat je word mee gesleurd en had moeite met terug zwemmen naar de kant, waar Roos erg van schrok. Daarna namen we een bootje naar het dolfijnen gebied waar we van een afstandje zoetwaterdolfijnen hebben bekeken en waar Roos door een visje gebeten is.
Na Don Det zijn we naar het Noorden gereisd, waar het gek genoeg nog warmer is, rond de 38 C. We zijn naar de Kong Lor cave gegaan via Savannahket en Tha Kheak, dit was niet makkelijk. Op onze reis hebben we aardig wat slecht vervoer gehad maar de Tuk-Tuk trip sloeg wel alles! De Tuk-Tuks in Laos zijn wat groter, vanuit het Westers oog is het een achtzitter (in de lengte). Toen Tim aan kwam lopen zat Roos al met tien Laotianen in de Tuk-Tuk, er werd een bankje in het midden gezet waardoor er nog eens twee families bij konden. Uiteindelijk zaten wer in de Tuk-Tuk met 25 mensen, 7 kippen, 3 zakken levende vissen en nog een boel spullen op het dak. Eindelijk reed de Tuk-Tuk weg, toen hij plots weer stopte dachten we dat hij misschien kapot was. Dit was niet het geval, er kwamen nog eens 5 meisjes uit een bus gestapt die zich ergens tussen propten. It was a hell of a ride.
In Kong Lor village was het erg rustig dus gingen we kaarten met het mannetje van het hostel. Plotseling kwamen er een stuk of 15 locals binnenlopen, op de grond werden kleedjes neergelegd en het mannetje van het hostel excuseerde zich. In het midden van de kring werd een plant, een kom sticky rice en een gebraden kip gezet. Het mannetje van het hostel wenkte ons om in de kring te gaan zitten. Iedereen was direct of indirect in contact met de plant door elkaar aan te raken. Er werd een gebed gezegd, daarna hield het mannetje van het hostel de plant vast, in zijn hand werd sticky rice en ingewanden van een kip gelegd terwijl de rest witte touwtjes met geld aan zijn pols knoopte en een gebed zei. Iedereen in de kring onderging dit, ook wij. Hierna kwam het eten op het kleed en werd gebaard dat wij als eerste moesten toetasten. Tijdens dit alles zaten aan de tafel naast ons nog steeds drie toeristen te eten zonder op of om te kijken. We blijven ons verbazen over onze medetoerist.
We zijn nu in Vientiane en gaan volgende week alweer naar Thailand.
Liefs uit Vientiane,
Sabaidee!
We zijn nu in Laos! Whoohoo!
Maar laten we beginnen waar we gebleven waren.
Toen we vanuit de boot Cambodja in stapten zagen we meteen de ''kleine'' verschillen tussen de twee buurlanden. Er was geen weg, we liepen door het zand naar ons aircoloze minibusje toe die ons over een weg vol gaten naar Phnom Penh bracht. Vanuit de bus zagen we hoeveel armer de mensen hier zijn; ze leven in houten hutjes op palen, veel meer hebben ze niet.
In Phnom Penh hebben we heftige dingen gezien. Voor de mensen die het niet weten; niet zo lang geleden was er in Cambodja een burgeroorlog die de toekomst heeft bepaald. Er kwam een politieke partij aan de macht; de Khmer Rouge. Zij wilden een zelfvoorzienende staat creeren en hebben met name intellectuele mensen vermoord. We hebben S-21 bezocht, een ex-schoolgebouw dat werd gebruikt als martelgevangenis. Niet ver hiervandaan zijn de Killing Fields, een massagraf waar de gevangenen geexecuteerd werden. Omdat kogels te duur waren werden ze op andere gruwelijke wijzen vermoord, bijvoorbeeld met palmbladeren waar een scherpe rand aan zit. Het meest gruwelijke van alles was de boom naast het babymassagraf waar baby's, voor de ogen van hun moeders, tegen de boom werden geslagen. Dit alles was vreselijk om te zien maar we hebben ook leuke dingen gedaan in Phnom Penh, zoals poolen met straatkinderen. Ze kwamer net boven de tafel uit maar waren niet te verslaan! Het is mooi om te zien hoe blij ze zijn als ze eindelijk een keer pool mogen spelen (ze worden constant weggestuurd).
Na Phnom Penh zijn we naar Sihanoukville gegaan, een plaatsje aan het strand. Toen we 's ochtends vroeg aankwamen, kwamen we er meteen achter wat voor plaatsje dit is: 'We liepen richting strand, Tim riep opgewekt tegen de eerste de beste man tegen de eerste de beste man die we tegenkwamen ''Goodmorning!'', waarop de man met een lage, lallende stem antwoorden ''I'll NEVER drink again.'''
Het was leuk om Roos' verjaardag te vieren in Sihanoukville. Ze werd verrast met een groot ontbijt op bed in ons bungalowtje en na een paar jurkjes en oorbellen te hebben gekocht hebben we 's avonds met andere toeristen gefeest op het strand. Om 2:00 's nachts doken we de warme zee in.
Een andere bizarre ervaring in Sihanoukville: ''Er werd ons aangeraden naar de avondmarkt te gaan op zaterdagavond. Na een lange rit met de tuk-tuk belandden we in een hippiedorp in the middle of nowhere. Er werden spacecookies verkocht, hippiekleding en heerlijk eten. We hadden het naar ons zin; zittend op een kleedje tussen de oude hippies, luisterend naar live muziek terwijl het haar van Roos ingevlochten werd door twee straatmeisjes en de stroom om de twee minuten uit viel.''
Na Sihanoukville zijn we naar Siem Reap gegaan waar de beroemde temples van Angkor zijn. We hebben, heel stoer, op de fiets, in de hitte, de tempels van Angkor bekeken. Het is gebruikelijk om met zonsopgang Angkor Wat (de beroemdste tempel) te bekijken. Omdat wij deze voor het laatst wilden bewaren zijn we per toeval in Bayon (volgens ons de mooiste) beland met zonsopgang. Er was geen toerist te bekennen, we waren er helemaal alleen, op een paar vleermuizen en een slang na. We hebben twee dagen door Angkor gefietst, het was prachtig maar aan het eind waren we niet meer zo onder de indruk van die prachtige tempels, het was too much, we waren tempelmoe.
16 Maart, ''Op naar Laos!'' dachten we, maar dat bleek niet zo makkelijk. Na een busreis van een uurtje of 11 stopte de aircoloze minibus langs de kant van de weg en vertelde het mannetje dat de grens gesloten was. Als we hem 5 dollar meer betaalden zou hij iets regelen zodat we alsnog de grens over konden. Op dat moment was dat de enige optie voor ons dus stemden we ermee in. Na minstens een uur wachten bij de grens werd duidelijk dat het toch echt niet mogelijk was om de grens over te gaan die dag. Na een hoop gedoe bracht het mannetje de groep van 11 mensen naar een ''accommodatie''; een woonhuis met twee houten bedframen (geen matras), twee houten stoelen en een gat in de grond als wc. Gelukkig waren wij optimistisch, in tegenstelling tot het Japanse meisje die na dertig minuten pas begreep dat ze hier moest slapen en in huilen uitbarstte. We hebben er iets leuks van gemaakt: Cambodjaanse kaartspellen gespeeld met de locals, rijstwijn gedronken en gelachen. De volgende dag konden we de grend over zonder veel problemen en waren we snel in Don Det.
Don Det is een van de 4000 eilandjes van Si Phan Don. We hadden een schattig bungalowtje gehuurd waar we vanuit ons hangmatjes de zon konden zien zakken in de Mekong, het was een goed begin van Laos wee hebben met de fiets een waterval bezocht, het water super helder en er was een sterke stroming. Tim had even niet door dat als je onderwater gaat je niet voelt dat je word mee gesleurd en had moeite met terug zwemmen naar de kant, waar Roos erg van schrok. Daarna namen we een bootje naar het dolfijnen gebied waar we van een afstandje zoetwaterdolfijnen hebben bekeken en waar Roos door een visje gebeten is.
Na Don Det zijn we naar het Noorden gereisd, waar het gek genoeg nog warmer is, rond de 38 C. We zijn naar de Kong Lor cave gegaan via Savannahket en Tha Kheak, dit was niet makkelijk. Op onze reis hebben we aardig wat slecht vervoer gehad maar de Tuk-Tuk trip sloeg wel alles! De Tuk-Tuks in Laos zijn wat groter, vanuit het Westers oog is het een achtzitter (in de lengte). Toen Tim aan kwam lopen zat Roos al met tien Laotianen in de Tuk-Tuk, er werd een bankje in het midden gezet waardoor er nog eens twee families bij konden. Uiteindelijk zaten wer in de Tuk-Tuk met 25 mensen, 7 kippen, 3 zakken levende vissen en nog een boel spullen op het dak. Eindelijk reed de Tuk-Tuk weg, toen hij plots weer stopte dachten we dat hij misschien kapot was. Dit was niet het geval, er kwamen nog eens 5 meisjes uit een bus gestapt die zich ergens tussen propten. It was a hell of a ride.
In Kong Lor village was het erg rustig dus gingen we kaarten met het mannetje van het hostel. Plotseling kwamen er een stuk of 15 locals binnenlopen, op de grond werden kleedjes neergelegd en het mannetje van het hostel excuseerde zich. In het midden van de kring werd een plant, een kom sticky rice en een gebraden kip gezet. Het mannetje van het hostel wenkte ons om in de kring te gaan zitten. Iedereen was direct of indirect in contact met de plant door elkaar aan te raken. Er werd een gebed gezegd, daarna hield het mannetje van het hostel de plant vast, in zijn hand werd sticky rice en ingewanden van een kip gelegd terwijl de rest witte touwtjes met geld aan zijn pols knoopte en een gebed zei. Iedereen in de kring onderging dit, ook wij. Hierna kwam het eten op het kleed en werd gebaard dat wij als eerste moesten toetasten. Tijdens dit alles zaten aan de tafel naast ons nog steeds drie toeristen te eten zonder op of om te kijken. We blijven ons verbazen over onze medetoerist.
We zijn nu in Vientiane en gaan volgende week alweer naar Thailand.
Liefs uit Vientiane,
Sabaidee!
-
25 Maart 2013 - 13:34
Hanna:
Wow, wat een verslag. Ik heb het in 1 adem uitgelezen. Ze worden steeds spannender die verslagen van jullie. Bedankt en Sabaidee! -
25 Maart 2013 - 14:06
Tim En Roos:
Leuk om te horen :)
Sabaidee is hallo/doei in het Laotiaans en "gapchai" is bedankt.
Sabaidee!! -
25 Maart 2013 - 14:59
Mark&Malaika:
Gapchai voor het mooie verslag!!! Sabaidee & liefs! -
25 Maart 2013 - 15:01
Rob:
Sabaidee,
Wat een leuk reisverslag! Vooral het laatste verhaal met de plant vond ik heel bijzonder. Wat een avonturen maken jullie elke dag mee. Ik hoop dat jullie nog heel veel mooie dingen zien en meemaken.
Liefs Rob -
25 Maart 2013 - 17:06
Guusje:
Jeetje.. Dat babygraf.. Hè gadver.
Wat een lang verhaal, jullie maken echt niet normaal veel mee. :O
Ik vind het wel goed dat jullie ook daadwerkelijk met alles mee doen.. Weet niet of ik zo gauw kippeningewanden zou vasthouden ;)
Nog heel veel plezier liefies! :D xxxx -
25 Maart 2013 - 17:13
Opa En Hanneke:
Jongens, weer zo'n leuk verslag van jullie belevenissen, zo fijn om te lezen hoe jullie het maken en hieruit maken we op dat jullie veel plezier hebben, veel zien, veel meemaken en veel vrienden maken!! Geniet er nog van! p.s. jullie hebben het over die hoge temperaturen!! nou hier vriest het weer en het is beren koud. We zijn trots op jullie. dikke knuffel! xx -
25 Maart 2013 - 21:39
Isabella:
Hee Tim en Roos
dank voor jullie prachtige verslag. Hier word je nou echt warm van in onze winterse lente!
-
26 Maart 2013 - 09:13
Muriël:
Wow! Wat hebben jullie veel fantastische ervaringen! Gaaf om te lezen hoe jullie helemaal meegaan met de flow!
Wat een verschrikking zeg, die rode kmer die babies vermoordt en meer. -
26 Maart 2013 - 16:36
Louise:
Lieve Roos en Tim
Zo dat is weer een geweldig reisverslag. Ik neem aan dat jullie zelf ook een dagboek bijhouden met al die informatie. Toevallig heb ik van de week een reisprogramma gezien over Cambodja en de tempels daar,volgens mij ging dat ook over angkor en bayon en dat dat de mooiste tempels waren. Ik moest gelijk aan jullie denken en hoopte dat juliie ze zouden gaan zien.Sterk he?
knuffel louise -
26 Maart 2013 - 17:04
Dirk Wentink:
Roos en Tim,
Wat goed dat jullie zo positief zijn als het allemaal wat anders loopt dan wij gewend zijn. Dit zijn de belangrijke ervaringen om te leren relativeren en accepteren hoe andere mensen leven met hun normen en waarden. Fantastisch dat jullie die confrontatie aangaan en zo nu dan eens lekker gecultuurshocked worden. Ga zo verder,
Met hartelijke groeten,
Dirk -
24 April 2013 - 21:12
Ries:
Hey Roos en Tim,
Wat een overweldigende indrukken. De een nog mooier of bruter dan de andere. De gave dingen maken de reis wel wat zachter hoop ik.
Wanneer komt er weer een volgend verslagje? ik hoop dat jullie nog veel tofs mogen beleven. Hier sneeuwt het nog steeds. Er ligt nu plm. 3 meter.
Kus van ries X X X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
